Yaşasın Aptallık

1-Şaka

Evi terk etmiş bir melek değil midir şeytan? Henüz kapıyı açmak gibi bir aptallık etmeden  

biraz olsun düşünebilmek istiyordum ölüm üstüne:

Örneğin bir ölüm değil midir tüm kapıların anahtarı?

2-Şiir

Penceremdeki bir sürüngen yüzünden

evi terk etmek üzere  

kapıyı açtım:

Henüz ilk adımı atmadan

bitmiş bir sigara bekliyordu beni

ne zamandır bilmiyorum

ve bir yıldız geçiyor kasabanın üstünden:

Gecenin yıldızı

bir sürüngen yüzünden bu civarları terk edecektim

uzak bir gerçeklik beklemek bir başkasını

ama yanlış bir ifadeydi bir başkası

yanık sürüngen derisi

ve yansıması.

Gözlerimin önündeki dünya

dünya, çığlık çığlığa ölmeden

kuşlar dört dönecekti peşinde renklerle:

Bir,

iki,

üç dengesini kaybetti

ve kuşlar hep aynı sayıda

kapıyı açtım:

Daha gözlerine bakmadan ağlayacaktım

dünya ne zaman ölecek? Bir yıldız kayarken

hayat ışıklar altında

ne zaman bitecekti?

Sokak lambasında iki kuş bekliyordu beni:

Bir: İlk günaha dair bir hatıra

İki: Bitmiş bir ilişkinin hayaleti

Üç: Ufak bir hareket  

ve başlangıç:

Gölgeler hiç azalmayacak gibi

daha iyi suçlanamazdım sanki

ve ışıklar daha iyi örtemezdi gerçekliği:

Ne zaman bitecekti? Sigara bitiyor,

bir karga öylece bakıyordu geleceğe:

Karanlığın yüreğinde gün doğumunu seyreder gibi

zaman bile sanki bitecekti birazdan.

Uzaklığı seyre dalmak için kapıyı açtım:

henüz kehanet ilk adımı atmadan  

göğe karıştık ellerimi uzattığımda

ilk günah bir ayna tutmaktı aynanın karşısında

ufak bir hareket

gecenin yıldızı

ve başlangıç:

Bir sürüngen

ve gölgesi.

Ellerimizi uzattığımız bir karga  

eceli düşünmeye başladığında

yırtık bir perde rüzgara yenik düşüp

içinde süründüğümüz deriyi sergilemeden,

evin kapısı yumruklanmadan,

ve sen henüz kapının deliğinden bakmadan:

Her şeyin öncesinde ellerimi uzattığımda,

bu bir kehanetti peşinde sürüklenerek

gecenin sonuna karşı çıktığımız.

Ne zaman son bulacak?

Canavar ne zaman ölecek, anlayamadan. Ne zaman uyanacak?

Nihayet birazdan, bir aynanın karşısında  

birbirimize dokunmaya cesaret edemeden.

İlk günah, her şeyin öncesinde

kapıyı açtım:  

Kapıyı açmamayı düşlüyordum

ve penceremdeki sürüngenin yansıması henüz görünmeden  

söndü ışıklar söndü yıldızlar  

gerçekten, daha iyi suçlanamazdım:

Canavar bir aynanın lanetini taşıyordu

şüphesiz, ona acı verecekti kendine bakmak

gecenin sonuna karşı çıkarak sana doğru ellerimi uzattığımda

ve bu bir dönüm noktası:

Bir sürüngen, acısına son verecek karganın geldiğini hayal ettiğinde

yıldızlar göründüğü gibi değildi

ne zaman değildi?

Zaman hiç değildi.

Dışarda bekliyorsun diye evi terk etmeden önce

bir ayna bıraktım senin için:

Gölgeler yarım kalacak

ne zaman bilmiyorum

ilk günah yüzünden bitkindi ayna

kapının eşiğinde cam kırıkları  

ve daha iyi yaralanamazdım

ve bu gecenin sonunda yaşayacak şeylerden biri:

Gölgeler sürüngenin anısına saygı duymadan

kanamaya devam edecek her zaman

ve bu bir lanet:

Kırmızıya bulanacaksın nihayet ellerimi uzattığımda

ne zaman bilmeden

ne zaman? Kapımın çarpmasıyla

karganın çığlığı geceye karşı  

boş bir evin içinde yankılandığında:

Yaşasın aptallık!